Eu non pensaba
que o mar tiña os enredos
tan escondidos.
Poema críptico
que o mar sabe escribir
cos seus acentos.
Ceo, ramallas,
follas como paxaros
que andan no rezo.
Adicado a gran mestra da lingua galega HELENA VILLAR JANEIRO. O seu traballo da forzas a un NEOFALANTE de galego coma Rubén Novo, un rapaz da Coruña que pasouse a vida ouvindo “o galego língua extranseira” non o é, e a idioma de Galiza e dos galegos. Grazas mestra Helena. (e desculpa polas miñas faltas de ortografia, tíls e demais, as teño tanto en galego coma en castelan. Afonso, o meu mestre de galego na academía BARCO DE PAPEL me vai indicando o camiño, GRAZAS Isabel Risco tamén por guiarme na escuridade.