Rubén Novo
CASTELÁN.
“Y la vida es uno mismo, y uno mismo son los otros.
Juan Carlos Onetti.
GALEGO.
E a vida é un mesmo, e un mesmo som os outros.
CASTELÁN.
Soy vertical – Sylvia Plath
Pero preferiría ser horizontal.
No soy un árbol con las raíces en la tierra
absorbiendo minerales y amor materno
para que cada marzo florezcan las hojas,
ni soy la belleza del jardín
de llamativos colores que atrae exclamaciones de admiración
ignorando que pronto perderá sus pétalos.
Comparado conmigo, un árbol es inmortal
y una flor, aunque no tan alta, es más llamativa,
y quiero la longevidad de uno y la valentía de la otra.
Esta noche, bajo la luz infinitesimal de las estrellas,
los árboles y las flores han derramado sus olores frescos.
Camino entre ellos, pero no se dan cuenta.
A veces pienso que cuando estoy durmiendo
me debo parecer a ellos a la perfección,
oscurecidos ya los pensamientos.
Para mí es más natural estar tendida.
Es entonces cuando el cielo y yo conversamos con libertad,
y así seré útil cuando al fin me tienda:
entonces los árboles podrán tocarme por una vez,
y las flores tendrán tiempo para mí.
GALEGO.
Som vertical – Sylvia Plath
Mais preferiría ser horizontal.
Non son unha árbore coas raíces na terra
absorbendo minerais e amore materno
pra que cada marzal florezan as follas,
nin som a beleza do xardín
de rechamantes cores que atrae exclamacións de admiración
inhorando que cedo perderá os seus pétalos.
Comparado comigo, unha árbore é inmortal
e unha flor, aínda que non tan alta, é máis rechamante,
e quero a lonxevidade dun e a valentía da outra.
Ista noite, baixo a lus infinitesimal das estrelas,
as árbores e as flores derramaron os seus ulires frescos.
Caminho entre iles, mais non se decatan.
Ás veces penso que cando estou a durmir
débome parecer a iles á perfeción,
escurecidos xa os pensamentos.
Pra min é máis natural estar deitada.
É entón cando o ceo e eu parolamos con liberdade,
e así serei útil cando ao fin deiteme:
entón as árbores poderán tocarme por unha vez,
e as flores terán tempo pra min.
Cartaz da Sylvia Plath facéndose pra colar nas rúas de A Crunha polos membros de ACCIÓN POÉTICA CORUNHA.
Nun lugar, sitio, rúa, praza… da Cidade Estado de A Crunha.
Cal é? ISO E SEGREDO.
CASTELÁN.
El día a día se hace insostenible
En las grandes ciudades,
Pero aún queda esperanza,
Un recorrido colorista y variopinto
Alrededor de las sedas y los candelabros
De un universo tan sensual como decadente,
Cuya belleza tiene más que ver
Con lo que se tiene miedo de perder
Que con lo que se ha logrado conservar,
Y recuerda ¡Nunca toques a una mariposa con el dedo!
Devorado en el zoo por los leones
GALEGO.
O día a día faise insostíbel
Nas grandes cidades,
Mais aínda fica spranza,
Un percorrido colorista e misturado
Ao redor das sedas e os candelabros
Dun universo tan sensual coma decadente,
Cuxa beleza ten máis que ollar
Co que se ten medo de perder
Que co que se logrou conservar,
E lembra ¡Nunca toques a unha bolboreta co dedo!
Devourado no zoo polos leóns
TRADUCIÓN AO GALEGO CEIVE DA MAN DE RUBEM NOVO.