Formulario de acceso protexido por Login Lockdown

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Acción Poética A Coruña.

Poesía o barbarie.

Si no ardo
todo me es indiferente.
Anais Nin.
EM GALEGO.
Se non ardo
todo me é indistinto.
Tradución ao galego ceive por Rubem Novo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

¡Qué vidrios se me clavan en la lengua!
Porque yo quise olvidar
y puse un muro de piedra
entre tu casa y la mía.
Es verdad. ¿No lo recuerdas?
Y cuando te vi de lejos
me eché en los ojos arena.
Pero montaba a caballo
y el caballo iba a tu puerta.

Federico García Lorca

EM GALEGO.

Que vidros crávanseme na lingua!
Porque eu quixen esquecer
e puxen un muro de pedra
entre o teu lar e o meu.
É verdade. Non o lembras?
E cando te ollei de lonxe
boteime nos ollos area.
Mais montaba dacabalo
e o cabalo ía á túa porta.

Tradución ao galego ceive por Rubem Novo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

El amor es rojo. Los celos son verdes. Mis ojos son verdes tan oscuros que en las fotografías salen negros. Mi secreto es tener los ojos verdes y que nadie lo sepa.

En la extremidad de mí estoy yo. Yo, implorante, yo, la que necesita, la que pide, la que llora, la que se lamenta.

Pero la que canta. La que dice palabras. ¿Palabras al viento? Qué importa, los vientos las traen de nuevo y yo las poseo.

Yo al lado del viento. La colina de los vientos aullantes me llama. Voy, bruja que soy. Y me transmuto.

Oh, cachorro, ¿dónde esta tu alma? ¿Está cerca de tu cuerpo? Yo estoy cerca de mi cuerpo. Y muero lentamente.

¿Qué estoy diciendo? Estoy diciendo amor. Y cerca del amor estamos nosotros.

Es allí a dónde voy – Clarice Lispector.

 

EM GALEGO.

O amore é vermello. Os ciúmes som verdes. Os meus ollos son verdes tan escuros que nas fotografías saen negros. O meu segredo é ter os ollos verdes e que ninguén o saiba.

Na extremidade de min estou eu. Eu, implorante, eu, a que necesita, a que pide, a que chora, a que se laia.

Mais a que canta. A que di verbas. Verbas ao vento? Que importa, os ventos tráenas de novo e eu posúoas.

Eu á beira do vento. O outeiro dos ventos ouveantes chámame. Vou, bruxa que som. E me transmuto.

Oh, cria, onde ista a túa ialma? Istá preto do teu corpo? Eu estou preto do meu corpo. E morro amodo.

Que estou a dicir? Estou a dicir amore. E preto do amore estamos nós.

É alí onde vou – Clarice Lispector.

Tradución ao galego ceive por Rubem Novo.

ACCIÓN POÉTICA A CRUNHA

É um fato segredo que espalla poesía e escritura ao longo da Cidade Estado de A Crunha.