Comunicado oficial:
Unha corda de frenesí,un nodo na gorxa.
Nunca antes o vivira, descoñecido pra min.
Un reencontro dunha débil e cobarde despedida.
Agora que o cheiro nos marcou,
os seus miolos a min me recoñecen.
O fogar do noso destino está unido
Cómplices sorrisos, nos.
Escribanos desta historia sen fin.
Voltarémos pra non esquecer.
¡CEIBA pra poder voiar máis alto!
Estás aquí e agora. Iso é o verdadeiro alimento.
¡VIVIR!