Rubén NovoDesuso en tránsito,
menhir, pano de luz,
memoria rota.
Os nosos soños
apozados nas pedras
visten a chuvia.
Pisar arume,
ver un tollemerendas,
ulir a infancia.
A tarde di
que a estampa do equilibrio
é polimorfa.
Desde as ruínas
vense desacougantes
planos de luz.
Cantan os canos
orfos das lavandeiras
o son das augas.
