París Joel: poema apaches.

Fumos por sempre apaches,

Foraxidos sen Bonanza,

Perdemos o medo ó lobo,

Que voltou á Terra parda.

Da Casa do Reloxio

Levamos a Nocilla,

E das augas de Cousteau

Secounos María Luisa.

Cun mostacho de Torete,

Mercamos campás de pana,

A auga de fogo, Four Roses,

o Corvo Inxénuo, Mandrágora.

Dos Ríos fumos Benvidos,

Dos mares, semente branca,

E da Colza e McMillan,

Simplemente, resaca.

Agora, na reserva,

Entre fiestras e mazás,

No peto unha cadea, e

Por libro unha faciana…

Roubáronnos a dozura

De ser, simplemente apaches,

Amigos

a pedradas.