Formulario de acceso protexido por Login Lockdown

VERBAS DE MANUEL MONGE:

Ilegalización Partido Popular

Prezada/o amiga/o:

Co inicio do Xuíz de Bárcenas, a corrupción do PP está, novamente, de actualidade.

Escribín máis de trinta artigos desde 2012 sobre a corrupción, así como o libro INDECENCIAS E CORRUPTELAS.

Recuperando a memoria, fixen unha selección de oito deses artigos, que seguen de actualidade e que poden complementar as informacións que publican estes días os medios de comunicación.

Tes moito para ler, así que deixo para outro día todo o relacionado coa corrupción do PP en Galiza e Feixoo, que non sabe nada.

Espero que sexa do teu interese.

Unha aperta.

Manolo

1. Ilegalizar o Partido Popular (1), 1-2-2013. Era una serie de seis artigos.

https://www.nosdiario.gal/opinion/author/ilegalizar-ao-partido-popular-1-parte/20130131194945010366.html

2. Ilegalizar o Partido Popular. Luis “El Cabrón” e as contas do PP (6), 9-3-2013.

https://www.nosdiario.gal/opinion/author/ilegalizar-o-pp-e-6-luis-el-cabron-e-as-contas-do-pp/20130308230839012213.html

3. Continúa a corrupción do PP, 6-5-2015.

https://praza.gal/opinion/continua-a-corrupcion-do-pp

4. O PP actúa como unha “organización criminal”, 24-8-2016 (é o que dicía un xuíz).

https://praza.gal/opinion/o-pp-actua-como-unha-lorganizacion-criminalr

5. Ministros, ministras e a corrupción do PP (1), 4-10-2016. Era unha serie de tres artigos.

https://www.nosdiario.gal/articulo/politica/ministros-ministras-corrupcion-do-pp-i/20161003115003051622.html

6. Xuízo da Gürtel. Así adxudicaba as obras o PP (1), 2-11-2016.

https://praza.gal/opinion/asi-adxudicaba-as-obras-o-pp

7. Xuízo da Gürtel. Empresarios agradecidos que facían doazóns (2), 6-11-2016.

https://praza.gal/opinion/empresarios-agradecidos-que-facian-doazons

8. Salvar o PP (3), 11-11-2016.

https://praza.gal/opinion/salvar-o-pp

 

OS RESTOS DO FRANQUISMO NA DEPUTACIÓN DA CORUÑA (37)
 
Despois de 13 anos da aprobación da Lei de Memoria Histórica, todo parece indicar que acabar cos restos do franquismo ten difícil solución.
Para resolver estes 37 problemas, o artigo dá algunha pista para atopar a solución a cada un dos 37 problemas. Poño catro exemplos:
1. No salón de plenos da Deputación da Coruña (goberno PSOE-BNG).están os retratos de sete presidentes da deputación na ditadura.
O goberno da Deputación de Lugo (PSOE-BNG) retira do salón de plenos os retratos dos presidentes da deputación na ditadura en agosto de 2020.
2. Enrique Cánovas Lacruz é Fillo Adoptivo da provinca da Coruña
A Coruña (goberno PSOE-BNG) xa retirou esa distinción a este xeneral golpista en marzo de 2010.
3. José Antonio Girón de Velasco é Fillo Adoptivo da provincia, sendo presidente da deputación Valentín González Formoso.
O mesmo Valentín, sendo alcaldde de As Pontes en xaneiro de 2009, retiraba a Medalla de Prata e este falanxista e ministro de Franco.
4. Manuel Fraga é Fillo Adoptivo da provincia cando era ministro da ditadura.
O PSOE, Ferrol en Común e BNG retiraban a Fraga en Ferrol esa mesma distinción en abril de 2019. En Cedeira (alcaldía do PSOE con maioría abasoluta) retiraban, a proposta do BNG, unha avenida en marzo de 2020 e a distinción de Fillo Adoptivo en outubro de 2020.
Espero que sexa útil e nun mes acabemos con esta vergoña.

UNA MONARQUÍA CORRUPTA Y HEREDERA DEL FRANQUISMO

(Novo libro de Manuel Monge)

A partir da próxima semana estará nas librarías o meu último libro
     UNA MONARQUÍA CORRUPTA Y HEREDERA DEL FRANQUISMO
 
É un libro de total actualidade, de 386 páxinas e máis de 100 apartados. Está editado na colección Endovelia (en español) de Edicións Laiovento.
Axunto (en español e galego) un dos capítulos: 98 RAZONES PARA ACABAR CON LA MONARQUÍA.

Libro de Manuel Monge (Edicións Laiovento, colección Endovelia, editado en español)

UNHA MONARQUÍA CORRUPTA

Y HEREDERA DEL FRANQUISMO

Capítulo 31:

96 RAZÓNS PARA ACABAR COA MONARQUÍA

Estas razóns poderían ser 100 ou 200; todas foron xa publicadas, mais pouco difundidas.

  1. Juan Carlos foi elixido polo ditador Franco como o seu sucesor o 22 de xullo de 1969 “para que todo quede atado y bien atado para el futuro
  2. Juan Carlos xurou fidelidade ao Caudillo Franco e ás leis da ditadura. Aceptaba a lexitimidade da ditadura, resultado da sublevación militar, no discurso ante as Cortes: “Legitimidad política surgida del 18 de julio de 1936”.
  3. Manifestou afecto e admiración polo ditador: “Para mí, es un ejemplo vivo, por su dedicación patriótica diaria al servicio de España. Le tengo un gran afecto y una gran admiración”.
  4. Juan Carlos facía nos seus discursos unha exaltación da figura do ditador como na súa proclamación como rei perante as Cortes o 22 de novembro de 1975: “Su recuerdo constituirá para mí una exigencia de comportamiento y de lealtad para con las funciones que asumo al servicio de la patria. Es de pueblos grandes y nobles el saber recordar a quienes dedicaron su vida al servicio de un ideal. España nunca podrá olvidar a quien como soldado y estadista ha consagrado toda la existencia a su servicio”.
  5. É tan grande o agradecemento de Felipe VI e Juan Carlos I a Franco, que nunca condenaron a ditadura criminal que este presidiu durante case 40 anos.
  6. Juan Carlos Estaba con Franco na praza de Oriente nas grandes concentracións de apoio á ditadura, a última o 1 de outubro de 1975 despois dos fusilamentos de loitadores antifranquistas. Durante os años como Príncipe de Asturias, Juan Carlos dedicouse a vivir ben e non se lle coñece ningunha actividade ou pronunciamento a favor da democracia.
  7. O rei Juan Carlos nunca xurou a Constitución. Non considerou que a súa autoridade viña da Constitución, senón que era anterior e por iso non debía subordinarse a ela.
  8. O rei Juan Carlos, o mesmo que Franco, concedeu distincións e títulos nobiliarios a fascistas, golpistas e criminais, que aínda conservan.
  9. Dous días despois da morte de Franco e cando concedía a Carmen Polo o título de Señorío de Meirás, definía os 40 anos de ditadura como unha “gloriosa etapa histórica”.
  10. O rei Juan Carlos foi o inspirador do golpe de Estado do 23 F, coa implicación dos servizos de intelixencia.
  11. Após o 23-F e dunha conversa o 26 de marzo de 1981 de Juan Carlos con Lothan Lahn, embaixador de Alemaña en España, manifestaba este: “Non mostrou nin repulsa, nin indignación; aínda máis, mostrou comprensión, cando non simpatía”.
  12. Defendeu os golpistas e dous días despois do asalto ao Congreso manifestaba: “Sería poco aconsejable una abierta y dura reacción de las fuerzas políticas contra los que cometieron los actos de subversión en las últimas horas”.
  13. Reconverteron o golpe de Estado nun “éxito” político para a monarquía e reforzaron a imaxe do rei.
  14. A historia oficial do 23-F era definida por un xornalista como “un cuento de hadas, que resulta cómico y fantasioso”, mais uns tribunais, herdeiros do franquismo, exculparon a Juan Carlos de toda responsabilidade.
  15. A petición do grupo parlamentario de Esquerda Plural o 2 de abril de 2014 para a creación dunha comisión de investigación sobre o 23-F e a desclasificación dos documentos da investigación xudicial, foi rexeitada.
  16. Os sucesivos gobernos de PSOE e PP negáronse a facer públicos os documentos, arquivos, gravacións e conversacións telefónicas relacionadas co 23-F, entre elas a conversación do xeneral Armada co rei Juan Carlos, despois da entrevista do xeneral con Tejero a noite do 23-F.
  17. Na chamada Transición non se convocou nunca unha consulta sobre a forma de Estado porque sabían que a maioría estaba pola República, segundo explicou o propio presidente Suárez.
  18. Juan Carlos era o “xefe” da trama corrupta do Instituto Nóos, na que participaban Urdangarín e a infanta Cristina; estivo implicado no seu lanzamento e era quen facilitaba patrocinadores.
  19. Os fondos reservados foron utilizados para mercar o silencio de María Margarita García García “Bárbara Rey”, que tiña numerosas fotografías e películas das súas relacións co monarca.
  20. Os Borbóns foron, historicamente, uns traidores. Fernando VII vende a coroa ao emperador francés e Napoleón comprométese a pagarlle unha pensión vitalicia anual de catro millóns de reais; despois négase a xurar a Constitución de Cádiz de 1812. Alfonso XIII promove a Ditadura de Primo de Rivera.
  21. A chamada dinastía borbónica non existe. Dadas as numerosas relacións de reis e raíñas con amantes é moi difícil saber historicamente quen é o pai ou a nai de moitas das infantas e infantes.
  22. Fernando VII, nado en 1784, chamado “El Deseado” e tamén “El rey Felón”, era fillo oficial de Carlos IV e María Luísa de Parma, pero en realidade non se sabe quen foi o seu pai. María Luísa tivo 14 fillos, todos recoñecidos por Carlos IV pero, segundo o confesor da raíña, “ninguno de sus hijos lo fue de Carlos IV”.
  23. Isabel II casou co seu primo Francisco de Asís de Borbón y Borbón Dos Sicilias. Tivo doce fillos e, segundo o historiador Ricardo de la Cierva, só un deles, falecido cinco minutos despois de nacer, era do rei consorte.
  24. Alfonso XII, coñecido como “El Puigmoltejo” non era fillo da raíña Isabel II e do rei consorte Francisco de Asís Borbón, senón de Enrique Puigmoltó i Mayans, tenente de enxeñeiros.
  25. O primoxénito de Alfonso XII non era Alfonso XIII, nado en 1886, senón outro Alfonso, nado en París en 1880, resultado da relación de Alfonso XII coa súa amante a cantante Elena Sanz Martínez de Arrizala (tivo con ela outro fillo, Fernando, que naceu en 1881). Alfonso XII casou en 1878 con María Mercedes, que morreu cinco meses despois, casando en 1879 con María Cristina.
  26. O primoxénito de Alfonso XIII non era Alfonso –irmán maior de Don Juan, pai do rei Juan Carlos–, que naceu en 1907, senón Roger Leveque de Vilmorin, que naceu en 1905 (un ano despois o rei casaba con Victoria Eugenia, futura raíña), resultado da súa relación coa aristócrata francesa Mélanie de Gaufridy de Cortan.

27.A primoxénita de Juan Carlos Borbón non é a infanta Elena, nada en 1963, senón Paola Nicolis di Robilant que nacía en 1958, froito da relación coa condesa Olghina Nicolis di Robilant.

  1. A princesa Corinna zu Sayn-Wittgenstein (Corinna Larsen) viviu varios anos na casa forestal La Angorrilla, próxima ao palacio da Zarzuela, despois dunha reforma de dous millóns de euros pagados polo Patrimonio Nacional. Ademais desa casa, Juan Carlos e Corinna compartiron de 2009 a 2012 un dúplex de luxo de 300 metros cadrados na estación invernal de Villars-Sur-Ollon nos Alpes suízos.
  2. Corinna tiña negocios con Juan Carlos e declaraba que “me han pagado algunas empresas privadas que querían expandirse globalmente”. Conseguiu unha gran fortuna durante os dez anos que viviu aquí e abandonaba España en 2013, previo pago de 30 millóns de euros que recibiu polos “servizos prestados” e polo seu silencio.
  3. Temos unha monarquía borbónica corrupta, cunha tradición de reis e raíñas implicados en negocios e que utilizaron o trono para o seu enriquecemento.
  4. Felipe V firmaba contratos para a venda de escravos, recibindo unha comisión do 25 % deste negocio.
  5. María Cristina, coa súa filla Isabel II no trono, conseguía o control das máis importantes compañías que cotizaban en bolsa.
  6. Alfonso XIII era accionista de grandes empresas como Hispano-Suiza, Transmediterránea e Metro. Grazas á mediación do xeneral Emilio Mola, conseguía até a explotación exclusiva das carreiras de galgos.
  7. Don Juan, pai do rei Juan Carlos, era un bo negociante e os concellos tiveron que pagar para recuperar os regalos que lle fixeron do palacio da Magdalena en Santander e a illa de Cortegada en Vilagarcía de Arousa, ou o palacio de Miramar en San Sebastián (102 millóns de pesetas en 1972).
  8. Fernando VI tivo unha actuación xenocida coa etnia xitana. Alfonso XIII cometeu crimes contra a humanidade con bombardeos de gas mostaza para acabar coa resistencia dos rifeños na Guerra do Rif.
  9. O rei Juan Carlos era o maior comisionista do reino, como pode comprobarse co cobro de comisións no caso KIO e pola compra de petróleo de España a países árabes. Fixo unha gran fortuna, que The New York Times cifraba en 2000 millóns de euros.
  10. Juan Carlos I ten propiedades e contas no estranxeiro. Segundo o sindicato de técnicos do ministerio de Facenda (GESTHA), podería ser acusado dos delitos de branqueo de capitais e fraude fiscal.
  11. Os Borbóns sempre defenderon os intereses das forzas políticas conservadoras e do gran capital. Despois das primeiras eleccións democráticas de 1977 Juan Carlos pedía 10 millóns de dólares ao Xa de Persia para UCD.
  12. Juan Carlos tivo e ten amizades perigosas e algunhas das amizades empresariais pasaron polo cárcere como Javier de la Rocha, José María Ruiz Mateos ou Mario Conde.
  13. Mario Conde relata no seu libro Memorias de un preso a mediación do rei por frear a intervención do seu banco (Banesto) e o seu posterior procesamento. Cando Rumasa foi expropiada, José María Ruiz Mateos declarou que entregara mil millóns de pesetas ao rei para impedir esa expropiación.
  14. O rei Juan Carlos concedeu 56 condecoracións entre 1976 e 1983 a integrantes da Xunta Militar e altos mandos do exército da ditadura arxentina do xeneral Videla, responsábeis do secuestro, tortura e asasinato de 30 000 persoas.
  15. O Centro de Investigacións Sociológicas (CIS) no pregunta sobre Monarquía ou República. O director Félix Tezanos dicía que era un tema que “no interesa”.
  16. Moitos medios de comunicación censuran a información sobre a corrupción da monarquía.
  17. O Centro Superior de Información da Defensa (CESID) secuestrou información comprometida para a Monarquía (1977-2002), labor que continúa desde 2002 o Centro Nacional de Intelixencia (CNI).
  18. O coronel Amadeo Martínez Inglés, enviaba un escrito á Audiencia Nacional o 5 de novembro de 2012 con graves acusacións contra Juan Carlos I, entre outras polos presuntos delitos de golpismo de Estado, terrorismo de Estado e malversación de caudais públicos .
  19. O Congreso non responde a preguntas comprometedoras sobre o rei ou a Casa Real e impide, cos votos de PSOE, PP, Vox e Cs, a constitución de Comisións Informativas sobre a corrupción da Monarquía. O propio José Bono, ex presidente do Congreso recoñecía que recibía chamadas telefónicas do rei para agradecerlle que a Mesa do Congreso impedise as investigacións sobre el.
  20. Continúan as sancións por supostas “inxurias contra a Corona”, a pesar das numerosas iniciativas, sempre rexeitadas, para súa despenalización.
  21. Juan Carlos e os Borbóns viven como deus. O rei Felipe VI recibía 8 millóns de euros dos Orzamentos do Estado en 2019 para o sustento da súa Familia e Casa Real (679 818 euros para a Familia Real). O Emérito recibía case 200 000 euros dos Orzamentos do Estado en 2019 para viaxes, asistencia a carreiras de Fórmula 1, navegar y outras actividades de representación e recreativas.
  22. O ministerio de Interior dedicaba 42,5 millóns en 2011 para seguridade da Casa Real e outros 46 millóns a Policía Nacional (a voda real de Felipe e Letizia en 2004 tivo un costo para a Policía de 22 millóns de euros para despregar 15 000 efectivos).
  23. A “Corte” do rei está formada hoxe por importantes empresarios, banqueiros e propietarios de medios de comunicación. Todos defenden e blindan a monarquía porque é quen mellor defende hoxe os seus intereses.
  24. Juan Carlos negociou con Estados Unidos e o rei de Marrocos a entrega do Sahara a Marrocos e Mauritania.
  25. Houbo un silencio sobre a corrupción da monarquía durante 40 anos, unha especie de “omertá” da mafia. Cando chega á opinión pública a existencia dunha fortuna no estranxeiro, o xornalista Iñaki Gabilondo manifesta: “yo me siento avergonzado”.
  26. A fundación Lucum, creada por orde do rei Juan Carlos en 2008 e con sede en Panamá, servía para ocultar a súa fortuna na banca estranxeira.
  27. Un informe da Axencia Tributaria de 2018 sinalaba que Juan Carlos nunca tributou polas propiedades e contas que tiña no estranxeiro.
  28. Juan Carlos recibiu 64,8 millóns de euros na conta do banco Mirabaud de Xenebra, procedentes do rei Abdulá de Arabia Saudí.
  29. Utilizou ao seu curmán, Álvaro de Orleans, como testaferro. A través da Fundación Lagatka, creada en Liechtenstein en 2003 e con conta no banco suízo Credit Suisse, na que Juan Carlos figuraba como terceiro beneficiario, aboaron as viaxes privados de Juan Carlos durante 11 anos.
  30. Fuxe desde Vigo aos Emiratos Árabes Unidos, unha ditadura na que sabe que estará protexido e non será molestado polos medios de comunicación.
  31. En plena crise económica, Juan Carlos non se priva de nada e en xuño de 2018 compra tres escopetas exclusivas de caza por importe de 101 636 euros. Regala millóns de euros a amigas, amigas entrañables e amantes.
  32. Recibe 4,2 millóns de euros do empresario e ex ministro da ditadura Juan Miguel Villar Mir, e dous anos despois concédelle o título de marqués.
  33. Con Felipe VI continúa a corrupción. Sabía desde marzo de 2019 que era o primeiro beneficiario da fundación opaca e que o seu pai tiña contas no estranxeiro. Foi encubridor do seu pai, xuntamente co goberno do PSOE, e non informou a Facenda, nin á Fiscalía.
  34. Juan Carlos traía 1,57 millóns de euros nunha maleta, agasallo do sultán de Bahréin, que entregaba ao seu intermediario Arturo Fasana para ingresar na súa conta suíza.
  35. 62. O empresario mexicano Allen de Jesús Sanginés-Krause recoñecía perante a Fiscalía Anticorrupción que entregou diñeiro ao rei, non declarado a Facenda, para os gastos persoais da familia con tarxetas opacas. Utilizaron como testaferro o coronel do Exército do Aire Nicolás Murga Mendoza para que non aparecese o rei como titular desas tarxetas.
  36. O Servizo de Prevención de Branqueo de Capitais (SEPLAC) localizaba unha fortuna oculta de Juan Carlos de case dez millóns de euros nunha conta activa na illa de Xersei, no Canal da Mancha.
  37. O rei ocultara millóns de euros na Fundación Zagatka en Suíza até 2018. Só en 2008 recibiu 6,5 millóns de euros, a través de transferencias de orixe descoñecido, ingresadas nas oito contas que tiña en Credit Suisse. Utilizando a Zagatka e durante vinte anos, o rei realizou numerosas operacións de compra e venda de accións en empresas do Ibex 35, así como en compañías estranxeiras. A finais de 2015 esta fundación administraba uns activos de 13,1 millóns de euros.
  38. Juan Carlos realizaba una visita privada a Kazajistán en outubro de 2002 para cazar cabras salvaxes, invitado polo presidente Nursultán Nazarbáyev e regresou con cinco millóns de dólares en maletíns. O presidente kazajo foi invitado á voda de Felipe e Letizia. Noutra visita en 1998 regresou co agasallo dun abrigo forrado de peles brancas de leopardo, moteadas de negro, cuxa caza estaba prohibida desde 1975.
  39. Numerosos concellos e outras institucións pronúncianse pola retirada de rúas, retratos, placas e distincións ao rei Juan Carlos, entre eles moitos con alcaldía do PSOE ou participación nos gobernos: Pontevedra, Parla, Valencia, Xixón, Vitoria, Pinto, Getxo, Vila Xoiosa, Comunidade de Navarra, Tarragona,…
  40. A valoración de Felipe VI sufriu un importante descenso, pasando de 7,3 sobre 10 en xaneiro de 2013 a 4,8 en maio de 2020 (El Español, 1-5-2020).
  41. O 51,6 % prefire a república e o 34,6 % a monarquía, segundo a enquisa de Sináptica (publico.es, 6-5-2020).
  42. Sobre a realización dun referendo para decidir a forma de Estado entre monarquía e república, o 47,8 % maniféstase a favor, o 36,1 % en contra e o 16,1 % no sabe ou non contesta, segundo a enquisa dunha plataforma que agrupa a 16 medios independentes, publicada o 12 de outubro de 2020.

Libro de Manuel Monge (Edicións Laiovento, colección Endovelia, editado en español)

UNHA MONARQUÍA CORRUPTA

Y HEREDERA DEL FRANQUISMO

Capítulo 31:

96 RAZÓNS PARA ACABAR COA MONARQUÍA

Estas razones podrían ser 100 o 200; todas fueron ya publicadas, pero poco difundidas.

  1. Juan Carlos fue elegido por el dictador Franco como su sucesor el 22 de julio de 1969 “para que todo quede atado y bien atado para el futuro”.
  2. Juan Carlos juró fidelidad al Caudillo Franco y a las leyes de la dictadura. Aceptaba la legitimidad de la dictadura, resultado de la sublevación militar, en el discurso ante las Cortes: “Legitimidad política surgida del 18 de julio de 1936”.
  3. Manifestó afecto y admiración por el dictador: “Para mí, es un ejemplo vivo, por su dedicación patriótica diaria al servicio de España. Le tengo un gran afecto y una gran admiración”.
  4. Juan Carlos hacía en sus discursos una exaltación de la figura del dictador, como en su proclamación como rey ante las Cortes el 22 de noviembre de 1975: “Su recuerdo constituirá para mí una exigencia de comportamiento y de lealtad para con las funciones que asumo al servicio de la patria. Es de pueblos grandes y nobles el saber recordar a quienes dedicaron su vida al servicio de un ideal. España nunca podrá olvidar a quien como soldado y estadista ha consagrado toda la existencia a su servicio”.
  5. Es tan grande el agradecimiento de Felipe VI y Juan Carlos I a Franco que nunca condenaron la dictadura criminal que este presidió durante casi 40 años.
  6. Juan Carlos estaba con Franco en la plaza de Oriente en las grandes concentraciones de apoyo a la dictadura, la última el 1 de octubre de 1975 después de los fusilamientos de luchadores antifranquistas. Durante los años como Príncipe de Asturias, Juan Carlos se dedicó a vivir bien y no se le conoce ninguna actividad o pronunciamiento a favor de la democracia.
  7. El rey Juan Carlos nunca juró la Constitución. No consideró que su autoridad venía de la Constitución, sino que era anterior y por eso no debía subordinarse a ella.
  8. El rey Juan Carlos, lo mismo que Franco, concedió distinciones y títulos nobiliarios a fascistas, golpistas y criminales, que todavía conservan.
  9. Dos días después de la muerte de Franco y cuando concedía a Carmen Polo el título de Señorío de Meirás, definía los 40 años de dictadura como una “gloriosa etapa histórica”.
  10. El rey Juan Carlos fue el inspirador del golpe de Estado de 23-F, con la implicación de los servicios de inteligencia.
  11. Después del 23-F y de una conversación el 26 de marzo de 1981 de Juan Carlos con Lothan Lahn, embajador de Alemania en España, manifestaba este: “No mostró ni repulsa, ni indignación; aún más, mostró comprensión, cuando no simpatía”.
  12. Defendió a los golpistas y dos días después del asalto al Congreso manifestaba: “Sería poco aconsejable una abierta y dura reacción de las fuerzas políticas contra los que cometieron los actos de subversión en las últimas horas”.
  13. Reconvirtieron el golpe de Estado en un “éxito” político para la monarquía y reforzaron la imagen del rey.
  14. La historia oficial del 23-F era definida por un periodista como un “cuento de hadas, que resulta cómico y fantasioso”, pero los tribunales exculparon a Juan Carlos de toda responsabilidad.
  15. La petición del grupo parlamentario de Izquierda Plural el 2 de abril de 2014 para la creación de una comisión de investigación sobre el 23-F y la desclasificación de los documentos de la investigación judicial, fue rechazada.
  16. Los sucesivos gobiernos de PSOE y PP se negaron a hacer públicos los documentos, archivos, grabaciones y conversaciones telefónicas relacionadas con el 23-F, entre ellas la conversación del general Armada con el rey Juan Carlos, después de la entrevista del general con Tejero la noche del 23-F.
  17. En la llamada Transición no se convocó nunca una consulta sobre la forma de Estado porque sabían que la mayoría estaba por la República, según explicó el propio presidente Suárez.
  18. Juan Carlos era el “jefe” de la trama corrupta del Instituto Nóos, en la que participaban Urdangarín y la infanta Cristina; implicado en su lanzamiento, era quien facilitaba patrocinadores.
  19. Los fondos reservados fueron utilizados para comprar el silencio de María Margarita García García “Bárbara Rey”, que tenía numerosas fotografías y películas de sus relaciones con el monarca.
  20. Los Borbones fueron históricamente unos traidores. Fernando VII vende la corona al emperador francés y Napoleón Bonaparte se compromete a pagarle una pensión vitalicia anual de cuatro millones de reales; después se niega a jurar la Constitución de Cádiz de 1812. Alfonso XIII promueve la Dictadura de Primo de Rivera.
  21. La llamada dinastía borbónica no existe. Dadas las numerosas relaciones de reyes y reinas con amantes es muy difícil saber históricamente quien es el padre o la madre de muchas de las infantas e infantes.
  22. Fernando VII, nacido en 1784, llamado “El Deseado” y también “El rey Felón”, era hijo oficial de Carlos IV y María Luisa de Parma, pero en realidad no se sabe quien fue su padre. María Luisa tuvo 14 hijos, todos reconocidos por Carlos IV pero, según el confesor de la reina, “ninguno de sus hijos lo fue de Carlos IV”.
  23. Isabel II casó con su primo Francisco de Asís de Borbón y Borbón Dos Sicilias. Tuvo doce hijos y, según el historiador Ricardo de la Cierva, sólo uno de ellos, fallecido cinco minutos después de nacer, era del rey consorte.
  24. Alfonso XII, conocido como “El Puigmoltejo” no era hijo de la reina Isabel II y del rey consorte Francisco de Asís Borbón, sino de Enrique Puigmoltó i Mayans, teniente de ingenieros.
  25. El primogénito de Alfonso XII no era Alfonso XIII, nacido en 1886, sino otro Alfonso, nacido en París en 1880, resultado de la relación de Alfonso XII con su amante la cantante Elena Sanz Martínez de Arrizala (tuvo con ella otro hijo, Fernando, que nació en 1881). Alfonso XII casó en 1878 con María Mercedes, que murió a los cinco meses, casando en 1879 con María Cristina.
  26. El primogénito de Alfonso XIII no era Alfonso –hermano mayor de Don Juan, padre del rey Juan Carlos–, que nació en 1907, sino Roger Leveque de Vilmorin, que nació en 1905 (un año después el rey casaba con Victoria Eugenia, futura reina), resultado de su relación con la aristócrata francesa Mélanie de Gaufridy de Cortan.
  27. La primogénita de Juan Carlos Borbón no es la infanta Elena, nacida en 1963, sino Paola Nicolis di Robilant que nacía en 1958, fruto de la relación con la condesa Olghina Nicolis di Robilant.
  28. La princesa Corinna zu Sayn-Wittgenstein (Corinna Larsen) vivió durante varios años en la casa forestal La Angorrilla, próxima al palacio de la Zarzuela, después de una reforma de dos millones de euros pagados por el Patrimonio Nacional. Además de esa casa, Juan Carlos y Corinna compartieron de 2009 a 2012 un dúplex de lujo de 300 metros cuadrados en la estación invernal de Villars-Sur-Ollon en los Alpes suizos.
  29. Corinna tenía negocios con Juan Carlos y declaraba que “me han pagado algunas empresas privadas que querían expandirse globalmente”. Consiguió una gran fortuna durante los diez años que vivió aquí y abandonaba España en 2013, previo pago de 30 millones de euros que recibió de las arcas públicas por los “servicios prestados” y por su silencio.
  30. Tenemos una monarquía borbónica corrupta, con una tradición de reyes y reinas implicados en negocios y que utilizaron el trono para su enriquecimiento.
  31. Felipe V firmaba contratos para la venta de esclavos, recibiendo una comisión del 25% de este negocio.
  32. María Cristina, con su hija Isabel II en el trono, conseguía el control de las más importantes compañías que cotizaban en bolsa.
  33. Alfonso XIII era accionista de grandes empresas como Hispano-Suiza, Transmediterránea y Metro. Gracias a la mediación del general Emilio Mola conseguía hasta la explotación exclusiva de las carreras de galgos.
  34. Don Juan, padre del rey Juan Carlos, era un buen negociante y los ayuntamientos tuvieron que pagar para recuperar los regalos que le hicieron del palacio de la Magdalena en Santander, la isla de Cortegada en Vilagarcía de Arousa o el palacio de Miramar en San Sebastián (102 millones de pesetas en 1972).
  35. Fernando VI tuvo una actuación genocida con la etnia gitana. Alfonso XIII, para acabar con la resistencia dos rifeños en la Guerra del Rif, cometió crímenes contra la humanidad con bombardeos de gas mostaza.
  36. El rey Juan Carlos era el mayor comisionista del reino, como puede comprobarse con el cobro de comisiones en el caso KIO y por la compra de petróleo de España a países árabes. Hizo una gran fortuna, que The New York Times cifraba en 2.000 millones de euros.
  37. Juan Carlos I tiene propiedades y cuentas en el extranjero. Según el sindicato de técnicos del ministerio de Hacienda (GESTHA), podría ser acusado de los delitos de blanqueo de capitales y fraude fiscal.
  38. Los Borbones siempre defendieron los intereses de las fuerzas políticas conservadoras y del gran capital. Después de las primeras elecciones democráticas de 1977 Juan Carlos pedía 10 millones de dólares al Sha de Persia para UCD.
  39. Juan Carlos tuvo y tiene amistades peligrosas y algunas de sus amistades empresariales pasaron por la cárcel como Javier de la Rocha, José María Ruiz Mateos o Mario Conde.
  40. Mario Conde relata en su libro Memorias de un preso la mediación del rey por frenar la intervención de su banco (Banesto) y su posterior procesamiento. Cuando Rumasa fue expropiada, José María Ruiz Mateos declaró que había entregado mil millones de pesetas al rey para impedir esa expropiación.
  41. El Rey Juan Carlos concedió 56 condecoraciones entre 1976 y 1983 a integrantes de la Junta Militar y altos mandos del ejército de la dictadura argentina del general Videla, responsables del secuestro, tortura y asesinato de 30 000 personas.
  42. El Centro de Investigaciones Sociológicas (CIS) no pregunta sobre Monarquía o República. El director Félix Tezanos decía que era un tema que “no interesa”.
  43. Muchos medios de comunicación censuran informaciones sobre la corrupción de la Monarquía.
  44. El Centro Superior de Información de la Defensa (CESID) secuestró información comprometida para la Monarquía (1977-2002), labor que continúa desde 2002 el Centro Nacional de Inteligencia (CNI).
  45. El coronel Amadeo Martínez Inglés, enviaba un escrito a la Audiencia Nacional el 5 de noviembre de 2012 con graves acusaciones contra Juan Carlos I, entre otras por los presuntos delitos de golpismo de Estado, terrorismo de Estado y malversación de caudales públicos.
  46. El Congreso no responde a preguntas comprometedoras sobre el rey o la Casa Real e impide, con los votos de PSOE, PP, Vox y C´s, la constitución de Comisiones Informativas sobre la corrupción de la Monarquía. El propio José Bono, expresidente del Congreso reconoce que recibía llamadas telefónicas del rey para agradecerle que la Mesa del Congreso impidiese las investigaciones sobre él.
  47. Continúan las sanciones por supuestas “injurias contra la Corona”, a pesar de las numerosas iniciativas, siempre rechazadas, para su despenalización.
  48. Juan Carlos y los Borbones viven como dios. El rey Felipe VI recibía 8 millones de euros de los Presupuestos del Estado en 2019 para el sustento de su Familia y Casa Real (679 818 euros para la Familia Real). El Emérito recibía casi 200 000 euros de los Presupuestos del Estado en 2019 para viajes, asistencia a carreras de Fórmula 1, navegar y otras actividades de representación y recreativas.
  49. El Ministerio de Interior dedicaba 42,5 millones en 2011 para la seguridad de la Casa Real y otros 46 millones la Policía Nacional (la boda real de Felipe y Letizia en 2004 tuvo un coste para la Policía de 22 millones de euros para desplegar 15 000 efectivos).
  50. La “Corte” del rey está formada por importantes empresarios, banqueros y propietarios de medios de comunicación. Todos defienden y blindan la monarquía porque es quien mejor defiende hoy sus intereses.
  51. Juan Carlos negoció con Estados Unidos y el rey de Marruecos la entrega del Sahara a Marruecos.
  52. Hubo un silencio sobre la corrupción de la monarquía durante 40 años, una especie de “omertá” de la mafia. Cuando llega a la opinión pública la existencia de una fortuna en el extranjero, el periodista Iñaki Gabilondo manifiesta: “yo me siento avergonzado”.
  53. La fundación Lucum, creada por orden del rey Juan Carlos en 2008 y con sede en Panamá, servía para ocultar su fortuna en la banca extranjera.
  54. Un informe de la Agencia Tributaria de 2018 señalaba que Juan Carlos nunca tributó por las propiedades y cuentas que tenía en el extranjero.
  55. Juan Carlos recibió 64,8 millones de euros en la cuenta del banco Mirabaud de Ginebra, procedentes del rey Abdulá de Arabia Saudí.
  56. Utilizó a su primo, Álvaro de Orleans, como testaferro. A través de la Fundación Lagatka, creada en Liechtenstein en 2003 y con cuenta en el banco suizo Credit Suisse, en la que Juan Carlos figuraba como tercer beneficiario, abonaron los viajes privados de Juan Carlos durante 11 años.
  57. Huye desde Vigo a los Emiratos Árabes Unidos, una dictadura en la que sabe que estará protegido y no será molestado por los medios de comunicación.En plena crisis económica, Juan Carlos no se priva de nada y en junio de 2018 compra tres escopetas exclusivas de caza por importe de 101 636 euros. Regala millones de euros a amigas, amigas entrañables y amantes.
  58. Recibe 4,2 millones de euros del empresario y exministro de la dictadura Juan Miguel Villar Mir, y dos años después le concede el título de marqués.
  59. Con Felipe VI continúa la corrupción. Sabía desde marzo de 2019 que era el primer beneficiario de la fundación opaca y que su padre tenía cuentas en el extranjero. Fue encubridor de su padre, juntamente con el gobierno del PSOE, y no informó a Hacienda, ni a la Fiscalía.
  60. Juan Carlos traía 1,57 millones de euros en una maleta, regalo del sultán de Bahréin, que entregaba a su intermediario Arturo Fasana para ingresar en su cuenta suiza.

 

  1. El empresario mexicano Allen de Jesús Sanginés-Krause reconocía ante la Fiscalía Anticorrupción que puso dinero a disposición del rey, no declarado a Hacienda, para los gastos personales de la familia con tarjetas opacas. Utilizaron como testaferro al coronel del Ejército del Aire Nicolás Murga Mendoza para que no apareciese el rey como titular de esas tarjetas.

 

  1. El Servicio de Prevención de Blanqueo de Capitales (SEPLAC) localizaba una fortuna oculta de Juan Carlos de casi diez millones de euros en una cuenta activa en la isla de Jersey, en el Canal de la Mancha.

 

  1. El rey había ocultado millones de euros en la Fundación Zagatka en Suiza hasta 2018. Solo en 2008 recibió 6,5 millones de euros, a través de transferencias de origen desconocido, ingresadas en las ocho cuentas que tenía en Credit Suisse. Utilizando a Zagatka y durante veinte años, el rey realizó numerosas operaciones de compra y venta de acciones en empresas del Ibex 35, así como en compañías extranjeras. A finales de 2015 esta fundación administraba unos activos de 13,1 millones de euros.
  2. Juan Carlos realizaba una visita privada a Kazajistán en octubre de 2002 para cazar cabras salvajes, invitado por el presidente Nursultán Nazarbáyev y regresó con unos maletines con cinco millones de dólares. El presidente kazajo fue invitado a la boda de Felipe y Letizia. En otra visita en 1998 regresó con el regalo de un abrigo forrado de pieles blancas de leopardo, moteadas de negro, cuya caza estaba prohibida desde 1975.
  3. Numerosos Ayuntamientos y otras instituciones se pronuncian por la retirada de calles, retratos, placas y distinciones al rey Juan Carlos, entre ellos muchos con alcaldía del PSOE o participación en los gobiernos: Pontevedra, Parla, Valencia, Gijón, Vitoria, Pinto, Getxo, Villajoyosa, Comunidad de Navarra, Tarragona,…
  4. La valoración de Felipe VI sufrió un importante descenso, pasando de 7,3 sobre 10 en enero de 2013 a 4,8 en mayo de 2020, como recogía (El Español, 1-5-2020).
  5. El 51,6% prefiere la república y el 34,6% la monarquía, según la encuesta de Sináptica (publico.es, 6-5-2020).
  6. Sobre la realización de un referéndum para decidir la forma de Estado entre monarquía y república, el 47,8% se manifiesta a favor, el 36,1% en contra y el 16,1% no sabe o no contesta, según la encuesta de una plataforma que agrupa a 16 medios independientes, publicada el 12 de octubre de 2020.
OS RESTOS DO FRANQUISMO NA DEPUTACIÓN DA CORUÑA (37)
 
Despois de 13 anos da aprobación da Lei de Memoria Histórica, todo parece indicar que acabar cos restos do franquismo ten difícil solución.
Para resolver estes 37 problemas, o artigo dá algunha pista para atopar a solución a cada un dos 37 problemas. Poño catro exemplos:
1. No salón de plenos da Deputación da Coruña (goberno PSOE-BNG).están os retratos de sete presidentes da deputación na ditadura.
O goberno da Deputación de Lugo (PSOE-BNG) retira do salón de plenos os retratos dos presidentes da deputación na ditadura en agosto de 2020.
2. Enrique Cánovas Lacruz é Fillo Adoptivo da provinca da Coruña
A Coruña (goberno PSOE-BNG) xa retirou esa distinción a este xeneral golpista en marzo de 2010.
3. José Antonio Girón de Velasco é Fillo Adoptivo da provincia, sendo presidente da deputación Valentín González Formoso.
O mesmo Valentín, sendo alcaldde de As Pontes en xaneiro de 2009, retiraba a Medalla de Prata e este falanxista e ministro de Franco.
4. Manuel Fraga é Fillo Adoptivo da provincia cando era ministro da ditadura.
O PSOE, Ferrol en Común e BNG retiraban a Fraga en Ferrol esa mesma distinción en abril de 2019. En Cedeira (alcaldía do PSOE con maioría abasoluta) retiraban, a proposta do BNG, unha avenida en marzo de 2020 e a distinción de Fillo Adoptivo en outubro de 2020.
Espero que sexa útil e nun mes acabemos con esta vergoña.
FOTOS: Foto portada cortesía de Xornal NÓS / Foto interior cortesía de DIARIO DE FERROL.