Formulario de acceso protexido por Login Lockdown

poetry

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Considerado o mellor poeta turco do século XX.

(Nâzim Hikmet)

Soqui Cea Vázquez

6 de agosto de 1945: Ataque nuclear sobre a cidade xaponesa de Hiroshima, ordenado polo daquela presidente dos Estados Unidos, Harry Truman. A bomba empregada, de nome Little Boy, matou a unhas 140.000 persoas. Non debemos esquecer os episodios negros da historia da humanidade, para que nunca máis se volvan repetir.
Nâzim Hikmet, dramaturgo e poeta turco comprometido que pasou 13 anos no cárcere, escribira un fermoso poema traducido ao inglés como “I Come and Stand at Every Door”, que foi musicado por moitos artistas.

Marcos Ana, no seu libro Decidme cómo es un árbol, definía a Nâzim Hikmet como “Un gran poeta popular, de versos entrañables, unha voz cálida e profunda para a paz, para o amor, para «a inmensa humanidade», un término que lle gustaba empregar coa maior tenrura”.

“Os nen@s non nacen para ser asasinados, nacen para comer golosinas”.

La niña
Soy yo quien llama a tu puerta
una por una.
No puedo ser vista por ti,
porque los muertos son invisibles.
Han pasado cerca de 10 años
desde que morí en Hiroshima.
Soy una niña de siete años.
Los niños muertos no crecen.
Primero, mi cabello se quemó por un remolino de fuego;
mis ojos se volvieron sombríos,
me convertí en un puñado de cenizas,
mis cenizas se esparcieron por el viento.
No pido nada para mí
de ti;
los niños que se queman como papel no pueden ni siquiera comer golosinas.
Llamo a tu puerta,
tía, tío, deme una firma:
no deje que los niños sean asesinados
y puedan comer golosinas también.

Nâzim Hikmet

67636520_2349303431823067_4254023420011872256_n

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Horror!!

soqui

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

https://www.facebook.com/soqui.ceavazquez