Un coitelo é un coitelo, inventouse para matar. E un home é un home, e algúns déixanse levar. Outros nacen con escrúpulos de máis. Pero esa ofensa é unha ofensa. Outros nacen con escrúpulos de máis. Pero esa ofensa que non vou deixar pasar. Hoxe o galo cantou diferente, tocan a morto as campás. Un sol morno desarrefece e queda moito por andar. O primeiro é atopalo, e eu ben sei onde buscar. O segundo eo derradeiro: afundir un frío ferro en alguén. O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. O arrepentimento non entraba nos meus plans. Era moi iluso pretender botarse atrás. Finxir que non foi nada, ou que non hai nada máis. Pero a morte daquel home eu non a penso pagar. O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Escorrenta ós meus devanceiros, E déixame saír canto antes deste cemiterio. Escorrenta ós meus devanceiros, Deixanme sair! O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Escorrenta ós meus devanceiros, E déixame saír canto antes deste cemiterio. Escorrenta ós meus devanceiros, Deixanme sair! O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Vivirei nas sombras. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Escorrenta ós meus devanceiros, E déixame saír canto antes deste cemiterio. Escorrenta ós meus devanceiros, Deixanme sair! O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Escorrenta ós meus devanceiros, E déixame saír canto antes deste cemiterio. Escorrenta ós meus devanceiros, Deixanme sair! O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Ó escurecer, sairánme a coller. Hei de fuxir e fuxirei. O pasado pódese esconder. Escorrenta ós meus devanceiros, E déixame saír canto antes deste cemiterio. Escorrenta ós meus devanceiros, Deixanme sair! O primeiro foi doado. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E o segundo por sorte tamén. O primeiro foi doado. E o segundo por desgraza tamén. Flor de inverno, brota deste peito. Flor. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer. E un bo día espertarei para ver que case todo se pode esquecer.