FAIRPORT CONVENTION: a súa musica polo Pepe chas.

Istes son os catro evanxeos canónicos do folk-rock. Despois dunha primeira Epifanía homónima, no ano do Senhor de MCMLXIX Fairport Convention gravaron tres álbums que trocarían a maneira de entender a música. Logo virían máis, moitos máis (aínda están en ativo), mais coma istes, ningures.

O problema fundamental pra comprender a ista banda é que non hai dous discos coa mesma formación; só Simon Nicol estivo en todas as bandas. Son tamén o paradigma de “banda seminal”. De eiquí sairían as tan prolíficas e importantes carreiras de Richard Thompson, Sandy Denny, Ian Matthews, Anshley Hutchings e Dave Swarbrick.

Calquera siadeiro de Bob Dylan, medianamente informado dos seus gostos, sabe que nos 70 declarou que ista era a súa banda predilecta. Non en balde, cando foi convidado a tocar en Sevilla con motivo da Expo 92, na que se xuntaron os mellores guitarristas da historia baixo o título “Lendas da guitarra”, só accedeu a facelo se era acompañado por Richard Thompson, que, por certo, non estaba entre os seleccionados. A organización tivo que localizalo a fume de carozo e metelo no primeiro avión disponhibel, porque Dylan seguía veña e dálle. Tamén lembrar que Sandy Denny non faltou nas listas da “Theme estafe radio hour” que Dylan programaba na XM Satellite Radio. Foi algo máis que unha deferencia pra aos músicos que tan enxenhosamente reinterpretaron as súas cancións.

ESCRITA POR PEPE CHAS.